‘Ruik ik fris?’-Nelleke Vollebregt

Ik ben van oorsprong een Westlandse maar woon en werk nu in Den Haag.
Jarenlang profileerde ik mij als dochter van mijn vader, een schizofreen. Ik vind nu echter dat ik mij hier niet langer achter mag verschuilen en eindelijk moet gaan kijken wie ik zelf ben.

Misschien ben ik wel geworden zoals ik ben dankzij mijn vader. En heb ik – ondanks hem – mijn eigen weg gevonden.

Ik maak mijn werk in reactie op zelfonderzoek. Eerdere werken hebben druivenhout als metafoor voor mijn vaders waanzin. De bonsaitakken die ik nu gebruik, zijn een symbool van leven tegen de verdrukking in. Met bevrijding en vrijheid als thema heb ik een wending gemaakt. Deze wending houdt in dat ik niet meer (veilig) naar mijn vader kijk, maar een diepgravend zelfonderzoek aanga. Hiermee betrek ik het verleden bij het heden en weet het tegelijkertijd los te laten.

Aanvankelijk dacht ik met deze nieuwe manier van werken een gemakkelijkere weg in te slaan. Niets is echter minder waar. Ik blijk ‘lagen af te pellen op zoek naar mijn verleden’. Soms heb ik het gevoel te verdrinken in de veelheid aan informatie in mijn hoofd. Dat reikt aan milde waanzin dicht bij de rand van mijn zijn, vooral op momenten dat ik tracht er lijn in aan te brengen. Maar dit is bij uitstek de beste tijd om te gaan dromen over een nieuw werk. Dus van ‘verstikking’ ga ik naar volle ademteugen om weer grip te krijgen op mijn leven.

• Website: www.nellekevollebregt.nl